مرادیه(گنجینه بهارستان 1)

اشاره

نگاشته مؤلّفی ناشناس (سده دهم هجری) به کوشش سیّد محمّد یوسفی

مرادیه(گنجینه بهارستان 1)، ص: 109

مقدّمه مصحّح

مرادیه مجموعه ای در علم تجوید، در یک مقدّمه و هیجده باب و خاتمه است. این رساله تألیف نویسنده ای ناشناس از سده دهم هجری است. وی رساله را به سلطان مرادخان پیشکش کرده است. چنانچه استاد حائری نیز در جلد 22 فهرست کتابخانه مجلس شورای اسلامی، پاورقی صفحه 188، مرقوم فرموده اند، میر سلطان مراد، نام دو تن از حاکمان مازندران از خاندان سادات قوامیه مرعشی مازندران است که اوائل قرن 10 می زیسته و معاصر صفویه بوده اند. یکی از آنان «میر سلطان مرادخان بن میر شاهی بن میر عبد الکریم که ... عمه خان احمد خان، والی گیلان در حباله اش بود» و دیگری میر سلطان مراد، پسر میرزا محمّد خان بن میر سلطان مراد، که نوه میر مراد اوّل و عمه خان احمد بود (به نقل از تاریخ مازندران، تألیف ملّا شیخعلی گیلانی، چاپ 1352، به تصحیح دکتر منوچهر ستوده). این رساله بر اساس نسخه موجود در مجموعه شماره 500 اهدایی طباطبایی به کتابخانه مجلس شورای اسلامی، که در پاورقیها با رمز «س» مشخص گردیده، بازخوانی شده و با نسخه دیگری از این رساله که در گنجینه نسخ خطّی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران در ضمن مجموعه شماره 4438 موجود می باشد، مقابله گردیده.

به جز چند مورد افتادگی و ناخوانی نسخه مجلس که با نسخه دانشگاه تکمیل شد، اختلاف قابل ذکر چندانی مگر اختلاف رسم الخطّ و ضبط برخی کلمات وجود ندارد. از

مرادیه(گنجینه بهارستان 1)، ص: 110

نسخه دانشگاه در پاورقیها با رمز «د» یاد شده.

مجموعه شماره 4438 دانشگاه شامل 9 رساله به